BİZİM EVİN HALLERİ...

Alışkın olmadığımız ıslak sisli puslu,hatta gri bir kediyi anımsatan bir İzmir sabahı...İstanbul gözlerimin önünde , karşımda yüreğimi tırmalayan sevimsiz hava...bütün planları hoop çöpe atan çisildeyen yağmur...ev sessiz kimse yok...ısrarla yazmak istemek ...hemde bir sürü iş seni beklerken ...ahh o kırışmış buruşmuş sepetteki çamaşırlar,buzdolabında keskin bir bıçakla ölümünü bekleyen zavallı yeşil saçlı brokoli ve aromatik, portakalla terfi eden kereviz. kırılmayı ümit eden ceviz...minik kızımın büyük bir aşkla ıspanaklı kek isteği ...bir de günün vazgeçilmezi halılar... her seferinde bağrından kopan tüyleriyle beni bekler... ondandır kimseyle anlaşamamaları... beni beklerler... sadıktırlar kendileri çok..tüm ev halkı ,evimin her köşesini dolduran sevgili değerli somut şeyler... ev sahibeniz de sizi pek çok sever ... offf ama bana arada bir uğrasanız daha iyi olmaz mı ???? özlemiş oluruz hem birbirimizi.. derken; yazımı yazarken az önce balkondan yanık bir kuş sesine koştum..ısrarlıydı o da sanırım diğer işler gibi . inanamadım ....bir davetsiz misafir...mavi bir muhabbet kuşu kaçmış bana mı gelmiş..garibin haberi yok ki bu ev sahibi yorgun ,işlerden bıkmış...söylendiğimden habersiz .. nasıl bir tesadüf ..işte yeni bir iş daha ...hepsi beni, beni,beni bekler :))........ sezince